Northland

Het is al even geleden. Maar ik had wat tijd nodig om bij te komen van het weekend. Ik had namelijk geregeld dat ik een langer weekend zou hebben en maandag vrij te hebben. Dat omdat ik naar Northland ging met een groepje vrienden.
We hadden een vrij vol programma en ik was de chauffeur om het groepje mensen rond te leiden in het mooie zomerse Northland. We vertrokken vrijdag rond een uur of 8 richting Waipu waar we de volgende dag begonnen met de Waipu Caves. Dat is een korte track die je in een grot leidt. Na de hele track te lopen met een vrij teleurgestelde groep. We dachten namelijk dat de grot aan de top van de track was. Later bleek dat de grot in het begin van de track was. Je moest met je eigen zaklamp de grot in en over stenen in een rivier lopen om bij de glowworms te komen. Maar het was zeker de moeite waard! (en uiteindelijk maar een route van 5 minuten).
Na de track konden we al inchecken bij de hostel en konden we verder naar de volgende Hike. Henning (een van de heren) wilde niet mee. Hij had niet helemaal bedacht dat we zouden gaan hiken en had niet het goede schoeisel. Dus zonder Henning hebben we de top van Mount Manaia bereikt. Daar hadden we een geweldig uitzicht op de zee. Het was wel een hike met enorm veel trappen! (ik hou niet meer van trappen).
Na deze vele trappen hebben we genoten van het uitzicht in de haven in Whangarei.
Terug bij het hostel hebben we gekookt en hebben we in de avond een film gekeken. De film 'Epic' was op TV. Lena (vriendin) snapte de film niet echt en kwam op de juiste momenten met hilarische vragen waarmee we haar de rest van de trip hebben geplaagd. ("why are there smiling flowers?" "where did the meat do to?")

Op zondag zijn we door gegaan naar de Whangarei falls. Opzich is het gewoon een andere waterval, maar het was wel een mooie om te zien. Hierna zijn we naar Matapouri bay gegaan. Dat is eigenlijk gewoon een strand. We wilde eigenlijk naar de mermaid pools (delen van de zee die vrij ondiep zijn en enkel zichtbaar bij laag tij). Helaas arriveerde we er net te laat en konden we ze niet meer zien.

Omdat dat dus was korter duurde dan verwacht konden we op ons gemak een veerboot naar Russel nemen. Dat is een oud haven stadje. Er wonen daar ook veel Nederlanders. Ik heb er veel Nederlandse vlaggen zien wapperen.

In Pahia, de grootste stad in the Bay of Islands, waren er wat minder Nederlandse vlaggen. Maar het was er net zo mooi. Daar begon ook onze kayak-tour. Enorm gaaf om dat te doen. We zijn naar een waterval gekayakt en hebben ook een korte douche genomen. Onze gids zei dat er achter de waterval een grot was en dat je daar kon komen door hard te peddelen. Natuurlijk waagde we allemaal een poging. Maar toen ik vroeg of onze gids het ooit is gelukt moest hij toch toegeven dat het hem ook nooit is gelukt. Het is te zwaar om dat te doen door de kracht van de waterval.

Onze gids had wel een goede tip, hot pools. Hot pools zijn eigenlijk kleine bubbelbaden maar dan zijn ze natuurlijk. Het is eigenlijk een gat in de grond met een trappetje. De bubbels zijn in mindere mate aanwezig dan in een echt bubbelbad. Maar de warmte komt enkel en alleen van de aarde. Dat kun je ook ruiken want het ruikt een beetje naar zwavel. Het leuke aan deze hot pools was dat alleen de locals van deze plek wisten en we dus een van de weinige toeristen waren die er ooit zijn geweest. En het was heerlijk om lekker te kunnen genieten na de workout van het kajakken!

Zondag was de grote rij-dag. Deze dag zou er de meeste kilometers afgelegd worden en was het zo'n 12 uur rijden. We begonnen de dag om richting het noorden te rijden. Een van de noordelijkste plekken van het land: Cape Reigna. Daar staat de vuurtoren en kun je zien dat de Pacific en de Tasmaanse zee elkaar kruisen, woeste golven dus.
Na Cape Reigna reden we richting het zuiden. Sandboarden was het volgende op ons lijstje. Wat het is: op een bord van een hoge duin af glijden. En wat gaaf! We begonnen met wat kleine afdalingen maar al snel was een hele stijle en hoge aan de beurt. zo gaaf en zo snel!!
Onze laatste activiteit was Waipoua forest. Het bos met de grootste levende boom van Nieuw Zeeland: de Tane Maona. Het enige probleem was om er te komen. Ik had namelijk 3 navigators in mijn auto zitten die eigenlijk allemaal wel wat te zeggen hadden over de route. Misschien niet het handigste ooit. We waren namelijk op een grintweg voor... een uur en kwamen koeien tegen op de weg tegen enzo, niet iets wat je vind op een stage highway. En natuurlijk zaten we verkeerd. Daar kwamen we achter toen we een klein Maori dorpje tegen kwamen. Dus de weg terug genomen en net op tijd bij de veerboot aangekomen om een stuk af te snijden. Gelukkig waren we zo nog voor het donker in het bos om de enorm grote boom te bewonderen.

Daarna begon de enorm lange trip terug naar Hamilton. Op dat moment was het al 8 uur en moesten we nog ongeveer 6 uur in de auto zitten. In die 6 uur hebben we wat sprookjes verzonnen over onderaannemer Possumsvacht-onderbroeken en autos die naar de maan vlogen, niets geks hoor!
En ik heb mijn eerste Roadkill geraakt! een Possum. In veel landen zijn ze beschermd. Maar hier krijg je een applaus als je er een weet te raken. Er zijn er namelijk veel te veel en ze vermoorden de schattige fluffy Kiwis. (maar het geluid vond ik minder).

om twee uur in de ochtend ben ik thuis gekomen en ben ik mijn bedje in gedoken. De volgende ochtend mocht ik weer lekker voor Aynsley en Evelyn zorgen. Nana en Papa (opa en oma aan moeders kant) waren er voor het weekend en die heb ik dus ook ontmoet. Erg aardige mensen. Ik kon het wel met ze vinden. Ook Auntie Sarah (robs zus) was hier voor de week. Ook met haar kan ik het prima vinden.

Ook hebben we een nieuwe vogel in de tuin. Naast de kippen die we hebben gekregen van Nana en Papa hebben we regelmatig een pukkel in de tuin. Deze heeft zijn nest ergens achter in de tuin en hij komt regelmatig voor het raam lopen op zoek naar lekker voedsel (die hij vindt in onze composthoop). Aynsley is er helemaal gek op! (en ik stiekem ook). Erg leuke vogels om naar te kijken.

Afgelopen woensdag was er een dessertnight in Te Awamutu. Na een heerlijk toetje heb ik twee "nederlandse" jongens ontmoet. De ene had twee Nederlandse ouders en was in NZ geboren (Pieter). De andere had een Nederlandse vader (Reece). Pieter kan enigszins Nederlands maar Reece spreekt het eigenlijk niet. Toch was het wel leuk. Pieter heeft roots in Eindhoven, dus komt eigenlijk dicht bij mij uit de buurt. Hij vertelde me dat hij elk jaar naar de Hamilton Gardens ging om sinterklaas te vieren. Het grappige was dat daar altijd 3 zwarte pieten waren. Hij was er dus van overtuigd dat Sinterklaas maar 3 zwarte pieten heeft... hahah.

Dat was afgelopen weekend/week. En ja, dit was de samenvatting. mocht je de uitgebreide versie willen. Kom gerust even langs. Het zijn namelijk 16 pagina's in mijn dagboek die nu al vol is. Dagboek #1: completed.